Zasada działania ramienia robota obejmuje głównie jego strukturę i kontrolę ruchu.
Ramię robota można uznać za otwarty łańcuch kinematyczny, który składa się z szeregu ogniw połączonych szeregowo za pomocą przegubów obrotowych. Aby zbadać relacje między tymi połączeniami, do każdego połączenia zwykle przypisuje się układ współrzędnych i opisuje się relacje między tymi układami współrzędnych. Denavit i Hartenberg zaproponowali ogólną metodę, a mianowicie metodę DH, która wykorzystuje jednorodną macierz transformacji 4x4 do opisu relacji pomiędzy dwoma sąsiednimi ogniwami, wyprowadzając w ten sposób jednorodną macierz transformacji końcowego układu współrzędnych względem podstawowego układu współrzędnych i ustalając kinematykę równanie ramienia robota.
Ponadto ramię robota, jako narzędzie pomocnicze, znajduje szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach w celu poprawy wydajności pracy i zmniejszenia obciążenia pracą. Różnorodność jego rodzajów i obszarów zastosowań sprawia, że ramię robotyczne jest niezbędnym i ważnym sprzętem we współczesnym przemyśle, opiece medycznej, badaniach naukowych i innych dziedzinach. W wynikach wyszukiwania nie ma jednak bezpośrednich informacji na temat konkretnych typów ramion robotycznych, można je jednak sklasyfikować według scenariuszy zastosowań, cech konstrukcyjnych i sposobów poruszania się ramion robotycznych.